در ایران اسلامی درکنار باورها و اعتقادات دینی مردمش که باعث نجات می شود، فرهنگ هایی دیده می شود که با این باورها فاصله عمیقی دارد. در این بین شبکه های ماهواره ای بیگانه تأثیر بسزایی دارند.
نگهداری سگ یکی از موضوعاتی است که به راحتی درون کوچه پس کوچه های شهر و حتی خانه های عده ای رخنه پیدا کرده است و کار را به جایی رسانده که به تازگی نشریاتی با چاپ رنگی و با کیفیت روی کیوسک های شهر اطلاعاتی را به مردم شهر درباره نحوه نگهداری، چگونگی نظافت و ... آنها به چشم می خورد. این مجلات حتی در این شب عید فکر لباس سگ ها را هم نموده اند و می توان با دقت نظر حتی مدل مارک دار آن را از انبوه لباسها انتخاب کرد.
مجله ای درباره سگ! از سیر تا پیاز. آنقدر جزئی که دیگر هیچ نگرانی برای هیچ لحظه از زندگیش نداشته باشی. مجله ها هم به فکر غذایش بوده اند و هم جای استراحتش، هم تشویقی و هم مکمل غذایی. هم پارک محدود کننده و هم لوازم جانبی.
در گوشه ای از شهر در یک دامپزشکی خانواده ای را می بینی که با اضطراب و ناراحتی منتظر هستند تا سگی را که (به گقته خودشان ) آن را بر فرزند ترجیح داده اند درمان کنند. این زوج حتی به راحتی اذعان می کنند که با وجود این سگ دیگر نیازی به فرزند ندارند. چرا که همدم و مونس خوبی برای آنهاست.
در کنار بزرگراهی معروف در تهران، عده ای همه روزه گرد هم می آیند تا سگ مورد نظر خود را با دقت انتخاب کنند. حتی در این بین دلالان نقش پررنگ تری ایفا می کنند. کودکانی که به جای بازی با همسالان خود با در آغوش گرفتن انواع و اقسام سگ ها قصد خرید سگ مناسب تر و جوانتری را دارند تا تنهائیشان را با وی سر کنند.
مرد جوانی که با سختی و کار دو شیفته دو میلیون تومان درآمد ماهیانه دارد و حاضر است نیمی از آن را خرج سگش کند. چرا که معتقد است در این دوران رفیق بی کلک سگ اوست و بهتر از انسان ها او را درک می کند.
این آفت آنچنان گریبانگیر شده است که حتی هنرمندان و بازیگران نیز از این امر مثتثنی نیستند. اتفاقاً در مجلاتی که گفته شد تصاویری از این هنرمندان و بازیگران!! به همراه سگ هایشان دیده می شود تا شاید تبلیغی برای فروش بهتر این مدل از سگ باشد.
فضای مجازی نیز وضع بر همین منوال است. در فیس بوک و اینستاگرام و شبکه های اجتماعی دیگر، پر است از صفحاتی که به معرفی سگ ها می پردازند و در بین آنها همان هنرمند نماها را مجدداً می بینی که هم از وضعیت اخلاقی در سینما شکایت می کنند و هم تصاویر سگشان با توضیحاتی ناگفتنی مشاهده می شود.
نظر کارشناسان درباره نگهداری سگ:
حمید عمادی، متخصص عفونی و عضو هیئت علمی علوم پزشکی تهران در مورد بیماریهای منتقله از سگ و گربه میگوید: عفونتهای پوستی زیادی از طریق نگهداری این حیوانات در منزل به انسان منتقل میشود که انواع ژیاردیا و عفونتهای انگلی که بین سگ و گربه و انسان قابل انتقال است از جمله آنها است.
وی تأکید میکند: بارها شاهدیم که این حیوانات دست صاحب خود را گاز میگیرند یا به روی صاحب خود ناخن میکشند که ممکن است به راحتی از این طریق بیماری را منتقل کنند.
توکسوپلاسموز بیماری دیگری است که معمولاً از گربه به انسان انتقال مییابد عمادی تاکید میکند: الزاما با زددن واکسن یا دارو تمام بیماریهای این حیوانات قابل پیشگیری نیست. حتی در کشورهای اروپایی که نگهداری حیوانات خانگی مثل سگ و گربه مرسوم است بر این نکته اذعان دارند که نگهداری این حیوانات مشکلساز و عامل انتقال بیماری است.
حمید یعقوبی، رئیس انجمن روانشناسی بالینی ایران معتقد است: کاهش تعاملات اجتماعی، افزایش زندگی در فضای مجازی و استفاده زیاد از اینترنت، تهاجم فرهنگی و تمایل به انزوا از دلایلی است که افراد به ویژه نسل جوان، سگ یا گربه را به عنوان همدم خود انتخاب می کنند.
وی نگهداری از سگ و گربه را یک نوع تب میداند و میافزاید: معمولاً تمایل به نگهداری از این حیوانات به ویژه به عنوان همدم ناشی از اختلالات شخصیتی، خلاء عاطفی و نداشتن همصحبت است.
محمدرضا شیرزادی، رئیس اداره مبارزه با بیماریهای مشترک انسان و حیوان وزارت بهداشت نیز هشدار میدهد: نگهداری هر نوع حیوان از جمله سگ و گربه عامل انتقال عفونتهای انگلی، سالمونلا،لیپتوسیروز، بیماریهای قارچی، انواع حیوان گزیدگی، مانند کک و کنه و لارو مهاجر است.
او میگوید: افرادی که به علل مختلف دچار ضعف ایمنی بدن هستند، بیماران سرطانی و افرادی که شیمی درمانی میشوند به هیچ عنوان نباید در مجاورت این حیوانات قرار گیرند.
همچنین باید بدانیم طبق موازین اسلامی نگهداری سگ و سگ بازی حرام است. سگ حیوانی است که عین نجاست بوده و دست زدن به آن وجوب تطهیر را به همراه دارد. عین نجاست بودن یعنی آنکه شستوشو، خاکمال کردن و غیره موجب پاک شدن نمیشود مانند خون یا مدفوع.
آنچه مسلم است این است که ریشه این اتفاق را می توان در دور شدن از معنویات و فاصله گرفتن از ارزشها دانست. وقتی انیس و مونس انسان، حیوانی باشد که حتی نگهداری آن نیز (جز برای نگهبانی و حراست) محل اشکال است، بدست آمدن جوانانی با نشاط و با روحیه و اعتماد به نفس برای جامعه دور از ذهن خواهد بود.
بی توجهی به مقوله فرهنگ کشور، آنقدر تهدید آمیز است که اگر برای آن برنامه ریزی فردا را بر امروز ترجیح دهیم اشتباهی نابخشودنی مرتکب شده ایم. نهادهای مرتبط با فرهنگ جامعه (وزارت ارشاد و رسانه ملی و دیگر رسانه های شنیداری و ...) باید ضمن روشنگری و فعالیت های فرهنگی از رخنه کردن چنین اتفاقاتی در بافت فرهنگی و اصیل جامعه ایرانی جلوگیری کنند.
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط دلاور
آخرین مطالب